मुगल सम्राट जहाँगीर अकबरका जेठा छोरा थिए। उनको शासन सन् १६०५ देखि सन् १६२७ सम्म चल्यो। सन् १६११ र सन् १६२७ को बीचमा जहाँगीरले स्वतन्त्र रूपमा शासन गरेनन् किनभने यस अवधिमा जहाँगीरकी पत्नी नूरजहाँको कार्यकालमा प्रभाव थियो। जहाँगीर र नूरजहाँको विवाह सन् १६११ मा भएको थियो भन्ने यो विश्वास गरिन्छ। नूरजहाँ जहाँगीरकी २०औं र अन्तिम पत्नी थिइन्। जहाँगीर नशाका कारण अदालतको कारबाहीमा प्रायः अनुपस्थित हुन्थे। यो नूरजहाँका लागि अवसर साबित भयो।

मुगल सम्राट जहाँगीरलाई रक्सी र अफिमको लत थियो। जहाँगीर आफैंले आफ्नो आत्मकथा ‘तुजुके-जहाङ्गिरी’ मा आफ्नो जीवनमा एक समय यस्तो थियो जब उनी दिनमा २० कप वाइन पिउँथे। दिनमा १४ कप र रातमा ६ कप पिउँथे। जहाँगीरले रक्सीमा मिसाउने कश्मीरबाट हिउँ ल्याइन्थ्यो थियो। त्यसबेला रेफ्रिजरेटरको आविष्कार भएको थिएन र हिमालमा मात्र हिउँ परेको थियो।

जहाँगीरले पछि रक्सीको लत कम गर्न दिनको ६ कप पिउन थाले, तर अफिमको लत भने कायमै रह्यो। सन् १६२२ सम्म उनलाई अफिमको कारण दमको बिमार भएको थियो। जहाँगीरको ५८ वर्षको उमेरमा २८ अक्टोबर १६२७ मा दमका कारण मृत्यु भयो। जहाँगीरका दुई भाइको रक्सीको लतका कारण मृत्यु भएको थियो। जहाँगीरले आफ्नो महत्वपूर्ण बैठक बाथरुममा गर्थे भन्ने पनि भनाइ छ। वास्तवमा यो परम्परा शेरशाह सुरीले शुरु गरेका थिए। शेरशाह सुरी उत्तर भारतबाट दोस्रो मुगल सम्राट हुमायुनलाई पराजित गरी बाहिर निकाल्नका लागि परिचित छन्। शेरशाह सुरीको कपाल धेरै घुमाउरो थियो। जसका कारण उनको कपाल सुकाउन समय लाग्थ्यो। त्यसपछि शेरशाह सुरीले बाथरुममै दरबार लगाउने चलन शुरु गरे। पछि जहाँगीरले पनि यो परम्परालाई निरन्तरता दिए। जहाँगीरको दिउँसोको दरबार सार्वजनिक जस्तो देखिन्थ्यो। तर साँझको दरबार बाथरुममा सजिन्थ्यो। त्यहाँ जहाँगीर रक्सी पिउँथे र आफ्ना विशेष व्यक्तिहरूसँग कुराकानी गर्थे। यस भेटपछि जहाँगीर सुत्थे र मध्यरातमा उठेर भोजन गर्थे।