एकजना यस्ता सैनिक अधिकारी जसलाई युद्ध सकिएको तीन दशक पुग्न लाग्दा पनि युद्ध सकिएको विश्वास गरेनन्l यसकारण युद्ध सकिएपछि पनि २९ वर्षसम्म नै युद्ध जारी राखेl युद्ध समाप्त भएपछि पनि २९ वर्षसम्म मोर्चामा उभिएर शत्रुलाई हानि पुर्याउन जारी राखे, जो आफ्नो साहसका कारण वीर सैनिक बने। यो कथा हो जापानका वीर सैनिक हिरु ओनिडाकोl जसको कथा संसारको सबैभन्दा अनौठो युद्ध कथा हो। सन् १९४४ को समय हो, दोस्रो विश्वयुद्ध आफ्नो परिणामतर्फ अघि बढिरहेको थियो। पर्ल हार्बर आक्रमणपछि अमेरिका जापानलाई पाठ सिकाउने तयारीमा थियो।
२६ दिसम्बर १९४४ मा जापानी इम्पेरियल आर्मीका सेकेन्ड लेफ्टिनेन्ट हिरु ओनिडालाई फिलिपिन्सको सानो टापु लुबाङमा पठाइएको थियो। उनलाई सम्भव भएसम्म अमेरिकी सेनाको आक्रमणलाई रोक्न आदेश दिइएको थियो। उसले कुनै पनि हालतमा आफ्नो युद्ध जारी राख्नुपर्ने थियो र कहिल्यै आत्मसमर्पण गर्नुभएन। यो आदेशसँगै हिरु ओनिडा आफ्नो टोलीसँग आत्मघाती अभियानमा निस्किए। अमेरिकी सेनाले पूर्ण शक्तिका साथ आक्रमण गरी फरवरी १९४५ मा लुबाङ टापु कब्जा गर्यो। धेरै जापानी सैनिक या त मारिए वा आत्मसमर्पण गर्नुपर्यो। तर सेकेन्ड लेफ्टिनेन्ट हिरु ओनिडा र उनका तीन साथीहरू कुनै न कुनै रूपमा जङ्गलमा लुकेर बसे। त्यहाँबाट उनीहरूले अमेरिकी सेना र उनीहरूलाई समर्थन गर्ने स्थानीय सैनिक र सेनामाथि आक्रमण गर्ने र उनीहरूले जसरी पनि अमेरिकी सेनाको आन्दोलनलाई बाधा पुर्याउने थिए। सन् १९४५ को अगस्तमा अमेरिकाले जापानका दुई शहर हिरोसिमा र नागासाकीमा परमाणु बम खसालेको थियो र ठूलो विनाशपछि जापानले आत्मसमर्पण गर्नुपर्यो। दोस्रो विश्वयुद्धको अन्त्यको घोषणा गरियो।
यद्यपि, त्यहाँ अझै पनि हजारौं जापानी सैनिकहरू प्रशान्त महासागरका टापुहरूमा छरिएका थिए, र धेरैजसो हिरु ओनिडा जस्ता जङ्गलहरूमा लुकेका थिए। उनीहरूलाई थाहा थिएन कि युद्ध समाप्त भयो। त्यसबेला सबै सैनिकले सूचना पाउन सक्ने सञ्चारका साधन थिएनन्। यी लुकेका सिपाहीहरूले पहिले जस्तै आक्रमण र लुटपाट गरिरहे। यी आक्रमणहरूलाई रोक्न अमेरिकी सेनाले आत्मसमर्पण गरेको जापानी सेना र सरकारसँग मिलेर युद्ध सकिएको र अब हरेक सैनिक आफ्नो घर फर्कनुपर्छ भनी फिलिपिन्सको जङ्गलमा हजारौं स्लिपहरू खसाले। अरूहरू जस्तै, हिरु ओनिडा र उनका मानिसहरूले यी पर्चीहरू पढे, तर यी पर्चीहरू झूटा थिए र छापामार लडाकुहरूलाई जङ्गलबाट बाहिर निकाल्न अमेरिकी सेनाले विश्वास नगर्ने निर्णय गरे। हिरु ओनिडाले ती स्लिपहरू जलाए र गुप्त रूपमा आक्रमण जारी राखे। पाँच वर्ष बित्यो, पर्चीको वितरण रोकियो र धेरैजसो अमेरिकी सेनाहरू आफ्नो देश फर्किए। लुबाङका स्थानीय बासिन्दा पनि आफ्नो काम, खेतीपाती र माछा मार्ने काममा लागे पनि हिरु ओनिडाको टोली युद्धको मोडमा रह्यो र आफूले पाएको हमला गरिरह्यो। निराश भएर फिलिपिन्स सरकारले नयाँ स्लिप छापेर जङ्गलमा फाल्यो। जसमा लेखिएको थियो ‘बाहिर आऊ, युद्ध सकियो, हार्यो’। हिरु ओनिडा र उनका मानिसहरूले यी स्लिपहरू पत्याएनन् र झूटो हो भनी विश्वास गर्दै आक्रमण जारी राखे।
सन् १९५२मा युद्ध समाप्त भएको सात वर्ष पछि जापानी सरकारले आफ्ना लुकेका सैनिकहरूलाई बाहिर ल्याउने अन्तिम प्रयास गर्यो। यसपटक बेपत्ता सैनिकका परिवारका तस्बिर र सन्देश छापेर वितरण गरिएको थियो। यससँगै सम्राटको व्यक्तिगत सन्देश पनि थियो। एक पटक फेरि हिरु ओनिडाले त्यो जानकारीलाई सत्यको रूपमा स्वीकार गर्न अस्वीकार गरे। फेरि उनले यो अमेरिकी सेनाको केही चाल हो भनी अनुमान गरे। एक पटक फेरि उनी र उनका मानिसहरू युद्धको मैदानमा लागे। केही वर्ष बित्यो र फिलिपिन्सका स्थानीय सर्वसाधारणले उनीहरूको आतंकबाट डराएर उनीहरूसँग सामना गर्न हतियार उठाए। सन् १९५९ सम्म हिरु ओनिडाका एकजना पुरुषले आत्मसमर्पण गरे र अर्को मारिए। त्यसपछि एक दशक पछि हिरु ओनिडाको अन्तिम सहयोगी कोजुकालाई स्थानीय पुलिसले गोली हानेको थियो। विश्वयुद्ध समाप्त भएको २५ वर्ष बितिसक्दा पनि यी मानिसहरूले युद्ध जारी राखेका थिए। किनभने उनले आफ्नो सैन्य कमाण्डरबाट युद्ध रोक्न आदेश पाएका थिएनन्। उनीहरू आत्मसमर्पण नगर्ने र जापानलाई अमेरिकी आक्रमणबाट सुरक्षित राख्न शत्रुलाई सकेसम्म धेरै क्षति पुर्याउने आदेश लिएर आएका थिए। आधाभन्दा बढी जीवन लुबाङको जङ्गलमा बिताएका हिरु ओनिडा अहिले पूर्णतया एक्लै परेका छन्। तर उनी युद्धबाट पछि हट्न तयार थिएनन्।
सन् १९७२ मा उनको अन्तिम साथी कोजुकाको मृत्युको खबर जापान पुग्दा त्यहाँ हलचल मच्चियो। जापानी सेनाले अब आफ्नो कोही पनि सैनिक युद्धको मैदानमा नरहने सहमति गरेको थियो। युद्ध हारेको २५ वर्षपछि पनि जापानका जनताले जापानका लागि लडिरहेका आफ्ना सैनिकमा नायक देख्न थालेका छन्। उनका लेफ्टिनेन्ट हिरु ओनिडा अझै मैदानमा उभिनेछन् भन्ने आशा जनतामा थियो। त्यो वर्ष, जापानी सरकारले आफ्नो साहसी लेफ्टिनेन्टको खोजीमा जङ्गलमा खोजी टोली पठायो, तर केही फेला परेन। पूरै जापानले हिरु ओनिडालाई नायक मान्न थालेको थियो र उनको वीरताको कथा सबैको जिब्रोमा थियो। हिरु ओनिडा एक जीवित किंवदंती बनेका थिए। मानिसहरूले उनलाई परी कथाको नायक मान्न थाले। तर सबै प्रयास पछि पनि फिलिपिन्सको जङ्गलमा उनको कुनै पत्ता लाग्न सकेन। साहसिक कार्य र आविष्कारमा रुचि राख्ने जापानी युवा नोरियो सुजुकीले फिलिपिन्सको जङ्गलमा निरन्तर खोजी गर्दै हिरु ओनिडा फेला पारे। उनीसँगको कुराकानीमा हिरु ओनिडाले आफूलाई आत्मसमर्पण नगर्न आदेश आएको र त्यसको पालना गरिरहेको बताए। नोरियो सुजुकीले हिरु ओनिडालाई जापानी युद्धको सत्यता र जापानका सर्वसाधारणको राय सुनाउँदा उनी विश्वस्त भए। तर उनी अझै आत्मसमर्पण गर्न तयार भएनन्। त्यसपछि कमाण्डर जसले उनलाई जापानबाट आदेश दिए र युद्धमा पठाए, जो अहिले सेवानिवृत्त र पुस्तक बिक्रेताको रूपमा काम गरिरहेका थिए। जापानी सेनाले उनलाई फिलिपिन्सको जङ्गलमा पठायो। उनको आदेश पछि हिरु ओनिडाले फिलिपिन्समा आत्मसमर्पण गरे। फिलिपिन्स सरकारले उनलाई युद्ध शासनअन्तर्गत माफी दियो र जापान फर्कन अनुमति दियो।
हिरु ओनिडा दोस्रो विश्वयुद्ध समाप्त भएको २९ वर्षपछि १९७४ मा जापान फर्के। हिरु ओनिडा १८ वर्षको उमेरमा सिपाही बने जब उनी २९ वर्ष छापामार युद्ध लडेर जङ्गलबाट बाहिर निस्किए उनको उमेर ५२ वर्ष थियो। यस नायकलाई सम्पूर्ण जापानले स्वागत गरेको छ। उनी आफ्नो देशमा एक प्रकारको सेलिब्रेटी बने। रेडियोका सबै कार्यक्रममा उनको वीरताको कथा सुनाउन बोलाइयो। उनले गेलमा बिताएका दशकहरू र छापामार युद्धको बारेमा धेरै पुस्तकहरू लेखे, जसमा उनको आत्मकथा नो सरेंडर: माई थर्टी-इयर वार पनि समावेश छ। उनले ब्राजिलमा वायुसेनाको प्रशिक्षणको लागि पनि काम गरे। उनले जापानमा युवाहरुको संगठन चलाएका थिए। हिरु ओनिडाको सन् २०१४ मा टोकियोमा ९१ वर्षको उमेरमा मृत्यु भयो, तर यो वीर सिपाहीको कथा सदाको लागि अमर बनेको छ।
About Author
