कविता: म समय हुँ

samay-original-imagzfk6skqugfaa

देवेन्द्र किशोर ढुङगाना, भद्रपुर, नेपाल

यो कहिले भयो,
ऊ कहिलेदेखि बसिरहेको छ र
त्यतिबेला म कहाँ छु भनेर बुझ्न सकिनँ।

उमेरले सबैलाई
असीमित धैर्य दिन्छ
म त्यो समय हुँ
जसले सबैथोक
खोसेर लैजान्छ।

मलाई चिन्ने पनि म नै हुँ,
त्यो पनि होइन,
म त्यो समय हुँ।

म समयमै आउँछु
तर देखिन्न।
म त्यो समय हुँ जसले सबैलाई पर्खन
बाध्य पार्छ।

यो बन्द मुट्ठीमा
अट्न सक्छ
तर त्यस्तो होइन।
म त्यो समय हुँ
जुन मेरो हातबाट चिप्लिँदैछ।

कति आए र गए
कसैले गन्न सक्दैन।
तर त्यो समय
न आएकोछ
न गएको छ।

संसार त्यो व्यक्तिको लायक छ
जसले मलाई
सम्मान गरेको छ।
म त्यो समय हुँ,
आफ्नो जीवन र आत्मालाई
मूल्यको लागि
अर्पण गर्दैछ।

म सबैको मनमा
रहस्य बनेर बसें
तर मलाई त्यो बेला
म त्यही हुँ भन्ने कुरा थाहा भएन।

About Author

[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]

Advertisement