दृश्यमान छ संसार

हेरिएको छ आधापावा जीवन

नथाकेको पनि आँखा ।

दिइएन बहुवचन-अलग्ग छैन दृष्टि

आँखाको नोकर भएको

दृष्टिको दासत्व स्वीकारेको

धेरै भयो ,धेरै – धेरै भयो !

सुकुमार आँखाको गर्भपाती आँसु

पुछेर सुकुमार तर खस्रो औंलीले

बालुवाबाट माटो चालेर त्यो केटो

माटोमा उभिने घरलाई बालुवा छान्दैछ

कतै माटो हटाइन्छ

कतै माटो उठाइन्छ

कतै माटोको पूजा छ

कतै माटो फाटेर अङ्गभङ्ग,धुजाधुजा छ ।

देखेको छ आँखाले मनले लेखेको छ

पेण्डोराले उठाएको बिर्कोबाट उम्किएको

प्रत्येक कुरामा मान्छे व्यस्त छ ।

देखेको छ होटल-वेश्यालय र रुग्ण शरीर

त्यसउपर उठेको छ प्रलय देखेको छ ।

किन जिगोलोहरु आजकल जाँदैनन् साँझ

हुनसक्छ दुइ-चार भाँडहरुको लिङ्गविच्छेद भएको छ

प्रत्येक विच्छेदित लिङ्गको

पूजा नभएको देखेको छ ।

आँखा उठाएर हेर्दाहेर्दै एउटा

राजनीतिको गिद्धले अर्को जटायु मारेको छ ।

कहिल्यै रामसम्म खबर नपुगेको

सीताको आधुनिक बलात्कार देखेको छ

अदिति – भगबाट रक्तस्राव भएकी सीता

पहेंलपुर अस्पतालमा कुक्रुक्कै परेर

महाप्रस्थान गरेको देखेको छ ।

आँखा !

आफू स्वयं अगर्थमा स्खलित

अनवरत संघर्षको गाथा देख्छ

भाङराको धोतीमा गुएँलाको फूल जडेर

आजकल सिकन्दर अध्यात्मको भीख माग्छ

टीठलाग्दो

घीनलाग्दो

उच्चेरा गएको

दम्को परेको

न भीख थाप्ने औंला ठीक छ

न त हिँड्ने पाइताला ।

अपाहिज योद्धा-भिखारीहरुको शहरमा

दिनभरि प्रवचन दिनेहरु रातमा

रति र एफ्रोडाइटको नाइटोमा

अमृत खोजिरहेको देख्छ आँखा ।

सुन्छ कान,बढो गलत छ यो अङ्ग

सब ठीक छ नठीक त आँखा मात्र छ

आँखाको नानी

आँखाको रानी छैन

जताततै आँखाको कसिंगर छ ।

आँखा

असत्य छ ।