नक्सलबाडी: बुबा चिया मजदुर हुन्। आमा छैनन्। नक्सलबाडीको अटल चिया बगानको सतभैया डिभिजनकी छोरी अपर्णा लिम्बुको जीवनमा कठिनाइहरूको कुनै कमी थिएन। तर उनले ती सबै कठिनाइहरू पार गरिन् र आज डाक्टर बन्ने आफ्नो सपना पूरा गरिन्। यो चिया बगान सिलिगुडी उप-जिल्लाको नक्सलबारी ग्राम पञ्चायतको दुर्गम क्षेत्रमा छ। बगानको सतभैया डिभिजनमा लगभग छ सय कामदारहरू बस्छन्। चितुवा र हात्तीको आक्रमण सामान्य घटना हो। कामदारहरू आफ्नो ज्यान जोखिममा पारेर यस क्षेत्रमा बस्छन्। केही वर्षअघि यस ग्राम सभा क्षेत्रबाट बेचबिखन गरिएका तीन नाबालिग केटीहरूलाई दिल्लीबाट उद्धार गरिएको थियो। त्यो घटनाले प्रशासन स्तब्ध भएको थियो। यहाँका धेरै केटीहरू गरिबीका कारण पढाइ छोडेर कामको खोजीमा अन्य राज्यहरूमा बसाइँ सर्छन्। यस क्षेत्रमा शिक्षाको एक मात्र माध्यम सतभैया बाल शिक्षा केन्द्र हो। त्यसपछि उनीहरू उच्च शिक्षाको लागि बाघडोगरा वा नक्सलबारी भाग्नुपर्छ। यही कारणले गर्दा धेरै अभिभावकहरूले हार मान्छन्। तर, बारा लाइनकी अपर्णा लिम्बुले हार मानिनन्। आर्थिक अभावका बाबजुद पनि अपर्णाले आफ्नो सपना साकार पार्न अथक संघर्ष गरिरहेकी छिन्। उनले २०१६ मा नक्सलबारीको हातिघिसा भिन्सेन्ट हाई स्कूलबाट ८० प्रतिशत अंकसहित माध्यमिक शिक्षा उत्तीर्ण गरिन्। त्यसपछि, उनले सिलिगुडीको एक निजी स्कूलबाट उच्च माध्यमिक शिक्षा उत्तीर्ण गरिन् र नीटको तयारी गरिन्। दुई पटक परीक्षा दिएपछि, उनले २०१९ मा ४२० अंकसहित नीट परीक्षा उत्तीर्ण गरिन्। त्यसपछि, उनले एमबीबिको लागि मुर्शिदाबाद मेडिकलमा भर्ना भइन्। उनी गत मे महिनामा मेडिकल डिग्री लिएर घर फर्किइन्। अपर्णा लिम्बुको श्रमिक आवास सातभैया रेलवे लाइन पारि प्रबन्धकको बंगलाको छेउमा अवस्थित छ। बुबा कमल लिम्बु सातभैया चिया बगानमा कामदार हुन्। उनको सफलतामा यस क्षेत्रका सबैजना खुसी छन्। उनकी आमा अम्बु लिम्बुको चिकित्सा पढ्दै गर्दा निधन भयो। उनी यस क्षेत्रमा डाक्टरको रूपमा चिनिन्छिन्। अपर्णाको सफलताबाट यस क्षेत्रका कामदारहरू धेरै खुसी छन्। अपर्णाले भनिन्, “मेरो परिवार सधैं मेरो साथमा छ। मेरो सपना डाक्टर बन्ने थियो। म चिया बगानमा काम गर्ने हरेक केटाकेटीलाई लक्ष्य निर्धारण गरेर अगाडि बढ्न सल्लाह दिन्छु।”